از روی زمین خاک گرفته بلندمی شوم.به شلوارم نگاه می کنم.خاکی است.با دست هایم خاک را می تکانم.به کوه های دوردست چشم می دوزم.خورشید در حال طلوع کردن است.دیگر چیزی به چشم نمی آید.صبر کنید.هلی کوپتر ها،تانک ها وسربازانی بی پوست و ماهیچه پیش می آیند. صدای تیری می آید.بعد تاریکی بر روشنایی غلبه می کند.سرم را از روی میز بلند می کنم و به اطرافم نگاه می کنم.همه جا سفید است.دوباره سرم را روی میز می گذارم. برخورد موهایم با چیز لطیفی را حس می کنم.سرم را باز از روی میز بلند می کنم.یک ورق و یک خودکار روی میز است.روی کاغذ نوشته است:بنویس: خیال.از سر بیکاری شروع به نوشتن کردم.آن قدر بی کار بودم که تا برگه پر شد دست از نوشتن بر نداشتم و باعث تاول زدن دستم شدم.خودکار در دستانم شل شد و درسفیدی زمین افتاد و با کلماتی واضح تردر سفیدی فرو رفت!پلک هایم بدجوری سنگین شده بود.خسته بودم و بی کار.داشتم دیوانه می شدم.آن قدر بی کار بودم که چشمانم را بستم و در سفیدی پریدم.صورتم خیس است.صدایی می آید. صدای دستگاه ضربان قلب.صدای قلبم را که کم کم قطع می شود می شنوم و آخرین چیزی که می شنوم صدای یک نواخت دستگاه ضربان است.آرام پلک می زنم.به دیواری سفت و سخت تکیه داده ام و پاهایم را تا حد امکان دراز کرده ام.دیوار پر از خط های مورب است.یک اتاق کوچک و تاریک.بدون در.تنها با پنجره ای کوچک با میله هایی آهنی در اتاق هست.البته اگر بتوان اسمش را اتاق گذاشت.از پنجره به بیرون نگاه کردم.تاریکی مطلق.همه جا سکوت است و این سکوت،تار های صوتی ام را می لرزاند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: